به خودتون آسیب نزنید...بدنتون ضعیف تر از اینه که هم از شما مراقب کنه هم از خودش...
مراقبت از اون کارِ شماست
پس...اگر مراقبش نیستین لاقل بهش آسیب نزنید..
چون...لحظه ای میاد که دیگه تویی نیست
و اون لحظه...
روحی هست که از بدنِ زخمی زخم خورده..
نمیدونم میفمین یا ن..بات فک کنین بش..
😔
اصن طوری ک ت میرینی ب صحنه فلسفی احساسی اون یاره امام علی ت جنگه صفین نرید ب خلافتش :|
من ک میکنم -!
من همش دستام و سینه مو داغون میکنم یا با قیچی یا با سوزن یا با شیشه جججر
عاو
حرفت رو قبول دارم
ولی بعضی وقتا اسیب دیدن جسم اسیب روح رو میپوشونه
این طرز فکر منه
اسیبه جسم اسیبه روحو ترمیم نمیکنه...در لحظه ممکنه اینطور ب نظر بیاد اما با گذر زمان اسیب روح رو جدی تر میکنه..
بعله بخاطر اینک قبلن بهت طلایی و الانم بت میگم گلدن
عرررررررررر دوسش دارمممممممممممممممممم
اوهوم
ولی بعضی وقتا میتونه باعث جلوگیری از یه اتفاق بدتر بشه
ن نمیتونه..خشمو با چیزای دگ باید کنترل کرد ن اسیب زدن..
همیشه که از روی خشم نیست
بعضی وقتا از روی فشار زیاد و غمه
وایسا ببینم........
گفتی ددی؟🔪🔪🔪🔪💔
فرقی داره ؟
کامنت بالا-.-
اشکال نداله ممکن من نباشم یکی باید حواسش بهت باشه ولی تا من هستم ددی نداریم اوکی؟-.-
چمش :((
افرین-.-
ولی اگه میخوای اشال نداله تو که مال من نیستی که اختیارت دست خودته راحت باش
گوش میدم ب حرفت ^0^
